Lieve familie, vrienden en kennissen,

De twee weken zijn alweer voorbij gevlogen dus tijd voor een update, met wel een heel grote verrassing! Maar voor die verrassing, had ik eerst een intensieve werkweek.

Op maandag 11 januari ben ik ’s ochtends op pad gegaan om mijn laatste 300 bomen te labellen. Toen ik er bijna was, ontdekte ik helaas dat parkeren een probleem zou worden. Ik had de hoop dat het kleine afritje zou worden geschoven als ‘emergency parking’, maar dit was helaas niet het geval en parkeren in de 20 cm sneeuw leek mij geen verstandig plan. De eerst volgende afrit waar ik wel eventueel mijn auto zou kunnen neerzetten was echter 1,5 km verder. Dus rechtsomkeerd naar huis gereden en de middag wat computer werkzaamheden verricht.

Dinsdag 12 en woensdag 13 januari ben ik ’s ochtends met mijn supervisor het labaratorium in gegaan voor nog wat voorbereidingen aan het bloed van de reeën en de teken waarvan we willen zien of die het DNA van de reeën bevatten. Woensdagmiddag besloot ik nogmaals naar het gebied te rijden om te kijken of ik de 300 bomen kon gaan labellen, maar helaas lijkt het erop dat dit stuk weg niet geschoven wordt. Hierdoor is het praktisch onhaalbaar om te doen, dus heb ik uiteindelijk overlegd en heb ik nu 9 gebieden met in totaal 2700 bomen!

Op donderdag 14 januari en vrijdag 15 januari ben ik begonnen met het vangen van reeën. Helaas waren we maar met 3 personen wat het vooral met het bloed afnemen behoorlijk moeilijk maakt. Resultaat was niet slecht, 5 gevangen op donderdag en 3 gevangen op vrijdag. Bij terugkomst heb ik meteen het bloed behandeld en in de vriezer gedaan.

Vervolgens ben ik donderdag middags naar het eerste gebied gegaan dat ik heb gelabeld in december. Daarbij heb ik zoveel mogelijk van de 100 gelabelde bomen geprobeerd terug te vinden, want inhoud dat ik 1,5 uur door 30 cm sneeuw heb lopen ploeteren. Helaas heb ik ze niet allemaal gevonden, maar ik heb wel de schade van de meeste nu bekeken en bij 1 boompje was er van gegeten. Naast het gestuntel heeft het mij ook aan het denken gezet hoe praktisch het is om dit werk nu te doen. Aangezien ik de bomen nu sneeuwvrij maak zijn ze in het voordeel om gegeten te worden ten opzichte van alle andere bomen. Daarnaast gaat het meten van de afstand tussen de bomen niet echt werken als een deel van de bomen niet zichtbaar zijn door de sneeuw. Voorlopig ga ik daarom alleen de opgehangen camera’s vervangen en uitlezen en wordt de schade pas na de winter bekeken om het zo ongestoord mogelijk te laten gaan.

Zaterdag 16 januari heb ik een rustige dag gehad. Uitgeslapen, opgeruimd en boodschappen gehaald en uiteindelijk rond 22.00 uur besloten mijn bed in te gaan, want ik was het best wel zat. Even later, toen ik al in een diepe slaap was, ging plots mijn telefoon en zag ik dat het een Zweeds nummer was. Ik neem op met ‘hello’ en hoor ineens mijn vader (te slaperig om een link te leggen). Toen begon het gesprek:

Pa: Hoi Louisan, ik ben hier bij kantoor, waar ben jij?

Ik: in bed

Pa: ja maar waar is je bed?

Ik: In mijn huis

Pa: ja, maar waar is je huis?

Ik: tegenover kantoor

Pa: Ja oke, nou even snel, want ik heb een telefoon van iemand geleend en je moet naar kantoor komen want daar sta ik.

Ik: oke. (compleet verbaast hang ik op en denk, het zal wel)

Dus heb ik gauw mijn jogging broek aangetrokken, jas aan, zaklamp mee (geloofde er nog weinig van) en richting kantoor. En ineens komt er inderdaad een auto op mij afgereden die de zaklamp al had gezien, en daar zit mijn vader in! ‘Ik ben hier voor je verjaardag, hoi. Terug bij mijn huisje heb ik hem alles laten zien en hebben we nog tot 1.30 uur op bed van alles liggen kletsen. Wat een giga verrassing waar ik nooit van had kunnen dromen.

Zondag 17 januari hebben we uitgeslapen en zijn we verder wat rond gaan rijden en hebben we wat boodschappen gehaald. Mijn boodschappen gisteren waren uiteraard niet berekend op 2 personen. ’s Avonds hebben we de sauna aangezet en daar heerlijk van genoten.

En toen was maandag 18 januari mijn verjaardag waarvoor ik iedereen wil bedanken voor alle berichten, mailtjes, smsjes etc. Ik heb mij enorm jarig gevoeld. Ondanks dat ben ik wel aan het werk gegaan en heb ik mijn pa mee op sleeptouw genomen. Die heeft enorm genoten en kon niets anders zeggen als: wat een fantastische sneeuw, het is kurkdroog, het lijkt wel stof. Dus ik een gezellige dag omdat ik het werk niet alleen hoefde te doen, en mijn vader een mooie sneeuwervaring. De dag kon niet meer stuk. ’s Avonds samen met mijn vader en een aantal collega’s nog naar Lindesberg geweest om wat te eten, waar we uiteindelijk heel gezellig 3 uur hebben gezeten.

Ook dinsdag 19 januari zijn mijn vader en ik weer samen het veld in gegaan en hij begon ook steeds meer te begrijpen dat het makkelijker gezegd is dan gedaan. Want met deze temperaturen (gemiddeld -15) werken camera’s niet mee zoals je wilt dat ze doen. Na het eten hebben we nogmaals de sauna aangezet en lagen we er erg bijtijds in.

Woensdag 20 en donderdag 21 januari zagen er een beetje hetzelfde uit. Omdat ik mijn werk niet kon laten schieten deze week moesten er gewoon reeën worden gevangen. Maar aangezien wij maar met 3 personen waren, werd er gevraagd of mijn vader mee wilde. Even twijfelde hij of het niet te lang zou duren, maar uiteindelijk heb ik hem weten te overtuigen dat dat wel goed zou komen. De eerste keer heeft hij gekeken hoe wij het aanpakte en kreeg hij al snel in de gaten waar hij zijn steentje kon bijdragen. Uiteindelijk heeft hij daar enorm van genoten en vooral het vrijlaten van de beesten was een groot genot. Woensdag hebben we zelfs een ree gevangen die we deze zomer als baby hebben gevangen. Dat was dus een hele goede vangst, zo krijgen we weer data over dat individu. Ook hebben we nog een wild zwijn en een haas gezien, want die zaten ook in twee vallen. Toen was het donderdag ook alweer tijd om gedag te zeggen, want ’s avonds zou hij terug vliegen naar Nederland. Al met al echt 4 onvergetelijke dagen gehad waarvan ik enorm heb genoten.

Ook gisteren hebben we weer reeën gevangen en hadden we er in totaal 8. En daarna ben ik nog weer op pad geweest om 2 camera’s uit te lezen en de batterijen te vervangen.

Inmiddels heb ik gedurende de afgelopen 1,5 week 14 van de 18 opgehangen camera’s uitgelezen en het resultaat is mager. 1 ree is alles wat ik aan dieren heb waargenomen. Dit komt waarschijnlijk doordat de camera’s met de temperaturen van de afgelopen weken (-10 tot -25) zijn bevroren en daardoor de camera zijn werk niet kon doen. Daarnaast heeft de kou ook een grote impact op de batterijen wat ook niet in het voordeel werkt. Hopelijk volgende ronde goed nieuws.

Morgen ga ik voor een week naar Tovetorp. Dit is een onderzoeksstation van Stockholm Universiteit dat zo’n 2,5 uur rijden hier vandaan ligt. Ik ga daar bekijken hoe het is, maar verder nog geen idee wat voor werkzaamheden ik zal gaan doen. Hierover dus meer in mijn volgende blog.

Sorry dat mijn blog weer zo’n lang verhaal is geworden, kan het ook niet helpen dat ik zoveel beleef!

Liefs,

Louisan

p.s. Er staan ook nog weer wat nieuwe foto’s in het album ‘moose browsing project’.