Hallo allerbeste familie, vrienden en kennissen,

Inmiddels zijn er weer ruim 2 weken verstreken en is het ook nog maar 8 dagen voordat ik weer op Nederlandse bodem sta! Bevatten doe en kan ik het nog niet. Maar ik probeer nu toch weer extra te genieten van al het moois hier nu mijn vertrek zo dichtbij komt.

Qua werk heb ik de afgelopen tijd niet heel erg veel bijzonders beleefd. Ik heb mij voornamelijk bezig gehouden met het zoeken van literatuur naar de effectiviteit van wildlife reflectoren. De test die we van vrijdag 10 juni op zaterdag 11 juni hebben gedaan bleek namelijk niet effectief. Er is nauwelijks een reflectie van de lichtbundel van de auto waar te nemen, dus is een verdere test in de praktijk ook zinloos. Daarom probeer ik nu literatuur bij elkaar te krijgen met resultaten van onderzoeken, maar ook artikelen in kranten bijvoorbeeld waar de functie van reflectoren wordt benoemd. ’s Avonds hebben we zo nu en dan wat meer tijd waardoor we af en toe een film kijken. Het einde van het vang seizoen van de reeën is aangebroken waardoor er minder studenten het veld in gaan.

Vrijdag 17 juni ben ik rond 12.30 uur meegegaan om te helpen zoeken naar een zus/broer voor 1 van de gevangen baby reeën. Op het moment dat we eigenlijk op het punt stonden om op te geven werd er ineens 1 gevonden. Dat was een mooie overwinnen voor het harde zoeken. Daarna hebben we ook nog 2 andere baby reeën geprobeerd opnieuw te vangen zodat er bloed kon worden afgenomen. Omdat deze al wat groter zijn inmiddels waren we met wel 8 mensen en hebben we een 50 meter lang vangnet opgezet langs de rand van het bos. Het idee is om dan de ree in het net te jagen. Helaas gaat dit vaak niet met succes omdat ze weten dat we daar zijn en er dan langs rennen. Ondanks dat is het bij deze gelukt om te vangen, want hij rende nog niet dus het hele net was niet nodig. Ik stond aan de zijkant om te voorkomen dat de ree er eventueel langs zou rennen en daardoor was ik als eerste ter plaatse. Daardoor heb ik de baby ree vast mogen houden en kunnen helpen. Dit was super leuk en bijzonder om weer mee te maken. Blijft toch iets speciaals die reetjes vangen!

Maandag 20 juni heeft er een wissel van de wacht plaats gevonden. 2 studenten zijn vanaf Grimsö naar Bogesund vertrokken en 1 student is vanaf Bogesund naar Grimsö gekomen. Omdat de twee studenten van vorig jaar naar Bogesund zijn gegaan wilde we een soort reuni doen. Ik ben dus mee geweest naar Bogesund en hebben in Vaxholm een lunch gehad. Het was weer een genot om terug te zijn in Bogesund en het weer was perfect. Blijft een bijzondere plaats waar ik goede herinneren aan heb overgehouden! Maar ik ben ook ontzettend blij dat ik dit seizoen hier in Grimsö het vangen van dichtbij heb kunnen meemaken. De technieken zijn toch anders waardoor ik zeker ook dit jaar weer heb geleerd ondanks dat ik niet 100% actief betrokken was bij het project.

Woensdag 22 juni ben ik ’s middags met 2 collega’s naar Örebro geweest om wat kleding te scoren. Ook zijn we nog naar wat andere winkels geweest om allerlei dingen te halen voor het eindfeest van het reeën project. Donderdag 23 juni heb ik mij tegoed gedaan aan een laatste massage en heb ik ’s middags geholpen met het vangen van een nieuwe baby ree. De dag afgesloten met een film. Vrijdag 24 juni was weer een vrije dag hier in Zweden, want dinsdag 21 juni was de langste dag en daarvoor wordt groot feest gevierd: midsummer! Rond 14.00 uur zijn we richting Västerås/Vallby gereden (1 uur hier vandaan) waar we een traditioneel feest hebben meegemaakt. Iedereen heeft enthousiast mee gedanst rond de feestpaal en daarna was er oude folkloren dans. Toen het was afgelopen hebben we in Västerås wat gedronken en de kathedraal bezichtigd. Vervolgens zijn we nog naar ‘Anundshög’ gereden. Dit is de grootste grafheuvel in Zweden die dateert uit de 6^e tot 8^e eeuw na Christus. De heuvel is 9 meter hoog en 64 meter breed waarmee het best wel een bijzonder stukje geschiedenis is. Het was interessant om te zien.

Hiermee sluit ik mijn verhaal af voor deze keer. Wanneer ik terug ben in Nederland ontvangen jullie mijn laatste weblog van mijn allerlaatste week hier in Zweden.

Groetjes,

Louisan