Hallo familie, kennissen en vrienden,

Inmiddels ben ik nu alweer 3 weken hier in Bogesund en de nieuwe situatie went snel. De afwas doen we buiten met regenwater, vuur van de openhaard en werktijden van 5-8 ’s ochtends en 18-22 ’s avonds. Dat betekent niet dat er overdag niets gedaan wordt. Het verschilt een beetje per dag, maar we werken daarnaast ook regelmatig ’s middags en anders probeer ik aan mijn project met de wild camera’s te werken.

Eigenlijk heeft het weinig nut om alles gedetailleerd van dag tot dag te beschrijven, omdat we veel dezelfde werkzaamheden doen en het anders wel een heel erg lange blog wordt. Daarom een iets andere context dit keer.

In mijn vorige weblog van halverwege mei heb ik niet echt uitgelegd waarom ik hier nu precies ben. Het veldwerk dat we de komende periode doen is voor een onderzoek naar de relatie van teken, tekenziekten en wildlife. Dit onderzoek vindt zowel hier in Bogesund als in Grimso plaats. De situatie in de twee gebieden is verschillend (meer vossen hier, meer muizen in Grimso, verschillend klimaat) en dat heeft allemaal effect op het aantal teken. Het vlaggen van de teken met doeken is een onderdeel van het onderzoek en er worden ook gedurende de zomer muizen gevangen en die worden gecontroleerd op teken. De teken worden vervolgens volledig geanalyseerd op soort, geslacht en of ze ziekten bij zich dragen. Teken zijn namelijk niet de veroorzaker, maar alleen maar drager van de ziektes en brengen die over van de een naar de ander. Daarnaast bestaat een zeer groot gedeelte van het veldwerk dat we hier doen uit het controleren van baby reeën op teken om te zien welke ziekten zij krijgen of hebben van teken. Zo kan er een relatie worden gelegd tussen de hoeveelheid teken (vlaggen) en de teken bij muizen (lijkt grootste bron van ziektes) en reeën.

Zoals gezegd staan we ’s ochtends om 5.00 uur op en ontbijten we even gauw. Dan gaan we met 2 auto’s op pad om het gebied van 2,5 vierkante km te doorzoeken naar vrouwelijke reeën. Zodra we een vrouwtje zien. Stoppen we en observeren we haar zolang tot we kunnen zien hoe groot de buik en de uiers (net als een koe) is. Die classificeren we in 1,2,3 (klein –groot). Dit schrijven we dan in een notitieboek met de naam van de omgeving erbij. Hierdoor krijgen we een overzicht van de vrouwtjes in het gebied en hun ‘status’. Wanneer een vrouwtje de status 3/3 (3 voor buik en 3 voor uier) heeft is dit een signaal dat we extra moeten gaan opletten. Ze staat namelijk letterlijk op springen en kan in enkele dagen haar baby’s krijgen. Wanneer wij het idee hebben dat een vrouwtje al jonge heeft (2 voor buik, maar 3 voor uier), observeren we haar zo lang mogelijk om uit te vinden waar de jonge zich kunnen bevinden. Vaak gedragen de vrouwtjes zich ‘suspicious’ door te doen alsof ze eten, maar ondertussen zijn ze heel waakzaam en zoeken ze soms ook naar hun jongen om ze te gaan voeden. Uiteindelijk gaan we in het gebied rondom het vrouwtje zo gericht mogelijk op zoek.

Wanneer een jong gevonden wordt start er een heel protocol. Allereerst zenderen we de ree met een VHF halsband. Deze hebben ieder hun eigen frequentie waarmee we ze door middel van een antenne terug kunnen vinden. Daarna wordt de temperatuur en lengte gemeten, gecontroleerd op teken, geslacht en gewicht. Al deze handelingen mogen wij zelf uitvoeren omdat we in Grimso de online cursus hebben gedaan en hebben geoefend met de lammetjes. De supervisor neemt vervolgens bloed af dat onder andere op verschillende teken ziektes getest kan worden en ze krijgen kleine oormerken.

Als we om 8.00 uur weer thuis komen gaan we vaak nog weer even in bed tot ongeveer 11.00 uur. Daarna is het van dag tot dag verschillend wat we doen. Elke dag moet er iemand met de antenne op uit om te checken of de jonge reeën nog leven. Dit doen we door middel van ‘triangulation’(driehoek methode). Per individu maken we rondom hem heen 3 punten en vanaf die drie punten checken we het signaal. Vervolgens nemen we met de kompas de hoek waar het signaal het sterkste is. Daarna tekenen we op een map de lijnen en als het goed is ontstaat er dan op je map een ‘triangle/driehoek’. In het midden van de driehoek moet zich de ree bevinden. Daarnaast zegt het geluid ook wat. Een constant langzaam getik geeft aan dat het leeft. Wanneer de ree zich meer dan 6 uur niet heeft bewogen geeft het een snel tik signaal. Dan kan het zijn dat het dier dood is en gaan we dus op zoek om dat te controleren. Om 17.00 uur hebben we het avond eten en daarna gaan we er op uit om hetzelfde te doen als in de ochtend.

Wat wel erg leuk is, is dat degene die de baby ree vind, het een naam mag geven. Dit gebeurt op alfabetische volgorde. Eerste die gevonden wordt met een A, tweede met B etc. Tot nu toe heb ik er zelf 6 gevonden, en zijn er in totaal 19 nu. De namen moeten filmkarakters zijn en dat is soms niet even makkelijk, maar wel een leuke uitdaging.

Naast de triangulation moeten er op het moment ook veel reeën weer opnieuw gevangen worden. Dit hangt af van het geschatte gewicht. Er wordt geprobeerd om ze bij 3,5 kg ongeveer opnieuw te vangen en alle metingen te nemen. Bij sommige gaat dit net zo makkelijk als de eerste keer vangen. Andere zijn al zo slim en rennen weg waardoor het soms helemaal niet meer mogelijk is. In dat geval blijven we alleen door middel van de triangulation volgen of ze blijven leven. Ook dit geeft data (plaats, afstand met vorige dag, habitat) dat gebruikt wordt voor onderzoek.

Gelukkig gaat het tot nu toe goed met de teken stand op mijn lijf. Heb er pas 1 gehad die zich licht had vastgebeten. Daarnaast vinden we ze dagelijks wel op onze kleding en handen, maar die lopen nog en kun je er dan zo af halen waardoor er ook dan nog geen risico’s zijn. Hopelijk blijft dat de komende weken zo, want ik heb het absoluut niet met die beestjes, hoe klein ze ook zijn!

Ik leer hier opnieuw ontzettend veel en het is een heel mooi gebied. Ik weet dan ook zeker dat ik mijn tijd hier wel vol kan maken! Foto’s vinden jullie in het foto album.

Tot de volgende keer,

Groetjes Louisan