Beste lezers,

Inmiddels ben ik al een week terug in Nederland. De terugreis is prima en vlot verlopen. Op weg naar het vliegveld hadden we voor ons wel een bijna aanrijding met een ree, maar door genoeg afstand en oplettendheid kon de auto voor ons, wijzelf en de ree zijn weg goed vervolgen.

De laatste week in Zweden is nogal rommelig verlopen. Uiteraard heb ik nog meer tijd besteed aan het literatuuronderzoek naar de wildlife reflectoren. Maar daarnaast stond er ook voor dinsdag 28 juni het eindfeest van het teken project gepland. Hier vieren we dan dat de drukste periode over is en daarmee stopt ook eigenlijk het vangen van de baby reeën. Iedereen was vrij en alle studenten hadden de taak om het feest te organiseren. Dus de hele dag is iedereen in de weer geweest om eten klaar te maken. Voor aanvang van het feest is er rond 17.00 uur begonnen met een spel. Hierbij werden alle studenten opgedeeld in 2 teams en er waren daarnaast nog 2 teams met onderzoekers van de universiteiten die ook binnen het project meedoen. Het was de bedoeling dat alle 4 de teams vier verschillende baby reeën gingen zoeken (dit waren dan plaatjes met de halsband erbij) met de antenne om vervolgens zoveel mogelijk informatie op te schrijven zoals we dat in het veld ook doen. Voordat ze het volgende beest mochten gaan zoeken moesten er wel vragen worden beantwoord en bij een fout antwoord moest er een opdracht worden uitgevoerd. Al met al heb ik met de 2 andere studenten van vorig jaar dit georganiseerd en enorm hard gelachen om alle stress die de studenten hadden. Daarna is het avond eten begonnen, met daarnaast allerlei korte toespraken en bedankjes wat enorm leuk en gezellig was. Ik kreeg de titel ‘Bog investigator of the year’, vanwege mijn avontuur in het moeras een aantal maanden geleden.

Woensdag 29 juni zijn we rond 9 uur begonnen met lezingen. Dit ging over de projecten die de universiteiten uitvoeren met de verzamelde teken, maar ook de studenten kwamen aan het woord met het project dat zij voor school gaan doen binnen dit onderzoek. Erg interessant. Rond het middag eten waren we klaar en hebben we met alle studenten samen wat resterende salades endergelijke gegeten en daarna was niemand meer vooruit te branden en is er niet veel ondernomen.

Donderdag 30 juni ben ik ’s ochtends wat op gaan ruimen, omdat ik toch wel wat stress begon te krijgen van het idee dat ik Zweden toch echt binnenkort zal gaan verlaten. En als ik opruim en wat meer overzicht krijg wordt dat vaak wat rustiger. Na de lunch werd ik gebeld door een collega, want er was een dode ree of ik mee wilde om die te zoeken. Uiteindelijk hebben we er 5 uur over gedaan om het beest te vinden. Eerst zijn we richting de locatie gereden maar deed de antenne het niet en de tweede keer zijn we een aantal malen in rondjes gelopen, omdat het signaal heel moeilijk was in verband met een treinrails. Al met al wel weer wat veldwerk gedaan!

Op vrijdag 1 juli ben ik de hele dag druk bezig geweest met het literatuuronderzoek naar de wildlife reflectoren. Rond 16.00 uur ben ik gestopt met werken en ben ik met een collega gaan zwemmen in Lindesberg. Heb uiteindelijk 750 meter gezwommen en daarna heerlijk genoten van een warm bubbelbad en een sauna. Daarna waren we wel toe aan een hapje eten dus hebben we met z’n vieren heerlijk ergens gezeten. En vervolgens zijn we naar de bioscoop geweest en heb ik Independence day 2 gekeken. Al met al een heerlijk ontspannen avond die ik echt nodig had.

Het weekend heb ik verdere voorbereidingen getroffen voor mijn vertrek. Gezellig gegeten met een Spaanse onderzoeker en wat bij gekletst, de was gedaan zodat die mijn koffer in kon en verder genoten van het mooie zonnige weer.

Maandag ben ik vooral in de weer geweest met opruimen en inpakken. Dinsdagochtend 5 juli was het dan zover. Ben op tijd opgestaan om de laatste spulletjes in de koffer te doen. Zaterdagochtend was de koffer 16 kg en aangezien 20 kg het maximum gewicht was en ik voor mijn idee niet veel meer had was ik er van overtuigd dat dit prima zou gaan lukken. Het tegendeel werd echter bewezen dinsdagochtend, want toen ik mijn koffer woog stond er 21 kg. op. Dit zijn dan van die fantastische stressmomenten. Want wat nu? Ik had meteen een idee om een aantal boeken in mijn handbagage te doen. Die wogen voor mijn idee het meeste met het minste eruit te halen, want mijn handbagage is ook zo groot niet. Uiteindelijk ben ik er mee op pad gegaan maar kon wat eten dat ik mee had niet meer in mijn tas. Dus op het vliegveld heb ik mijn werkschoenen die in de tas zaten omgeruild met de kleine schoenen die ik aanhad, waardoor ik nog wat meer ruimte had en uiteindelijk goed en wel het vliegtuig in en uit ben gekomen.

Hiermee is er een eind gekomen aan mijn reeks verhalen met mijn belevenissen in Zweden. Ik ga jullie waarschijnlijk niet zo up-to-date houden als wat ik in Zweden heb gedaan, omdat ik niet verwacht zoveel spannends te doen en te beleven, maar als dat wel is dan zal ik het jullie natuurlijk laten weten!

Bedankt voor al jullie support, berichten en medeleven gedurende de moeilijke momenten.

Wereldreizigster,

Louisan