Enorme verrassing, onvergetelijke tijd
Lieve familie, vrienden en kennissen,
De twee weken zijn alweer voorbij gevlogen dus tijd voor een update, met wel een heel grote verrassing! Maar voor die verrassing, had ik eerst een intensieve werkweek.
Op maandag 11 januari ben ik ’s ochtends op pad gegaan om mijn laatste 300 bomen te labellen. Toen ik er bijna was, ontdekte ik helaas dat parkeren een probleem zou worden. Ik had de hoop dat het kleine afritje zou worden geschoven als ‘emergency parking’, maar dit was helaas niet het geval en parkeren in de 20 cm sneeuw leek mij geen verstandig plan. De eerst volgende afrit waar ik wel eventueel mijn auto zou kunnen neerzetten was echter 1,5 km verder. Dus rechtsomkeerd naar huis gereden en de middag wat computer werkzaamheden verricht.
Dinsdag 12 en woensdag 13 januari ben ik ’s ochtends met mijn supervisor het labaratorium in gegaan voor nog wat voorbereidingen aan het bloed van de reeën en de teken waarvan we willen zien of die het DNA van de reeën bevatten. Woensdagmiddag besloot ik nogmaals naar het gebied te rijden om te kijken of ik de 300 bomen kon gaan labellen, maar helaas lijkt het erop dat dit stuk weg niet geschoven wordt. Hierdoor is het praktisch onhaalbaar om te doen, dus heb ik uiteindelijk overlegd en heb ik nu 9 gebieden met in totaal 2700 bomen!
Op donderdag 14 januari en vrijdag 15 januari ben ik begonnen met het vangen van reeën. Helaas waren we maar met 3 personen wat het vooral met het bloed afnemen behoorlijk moeilijk maakt. Resultaat was niet slecht, 5 gevangen op donderdag en 3 gevangen op vrijdag. Bij terugkomst heb ik meteen het bloed behandeld en in de vriezer gedaan.
Vervolgens ben ik donderdag middags naar het eerste gebied gegaan dat ik heb gelabeld in december. Daarbij heb ik zoveel mogelijk van de 100 gelabelde bomen geprobeerd terug te vinden, want inhoud dat ik 1,5 uur door 30 cm sneeuw heb lopen ploeteren. Helaas heb ik ze niet allemaal gevonden, maar ik heb wel de schade van de meeste nu bekeken en bij 1 boompje was er van gegeten. Naast het gestuntel heeft het mij ook aan het denken gezet hoe praktisch het is om dit werk nu te doen. Aangezien ik de bomen nu sneeuwvrij maak zijn ze in het voordeel om gegeten te worden ten opzichte van alle andere bomen. Daarnaast gaat het meten van de afstand tussen de bomen niet echt werken als een deel van de bomen niet zichtbaar zijn door de sneeuw. Voorlopig ga ik daarom alleen de opgehangen camera’s vervangen en uitlezen en wordt de schade pas na de winter bekeken om het zo ongestoord mogelijk te laten gaan.
Zaterdag 16 januari heb ik een rustige dag gehad. Uitgeslapen, opgeruimd en boodschappen gehaald en uiteindelijk rond 22.00 uur besloten mijn bed in te gaan, want ik was het best wel zat. Even later, toen ik al in een diepe slaap was, ging plots mijn telefoon en zag ik dat het een Zweeds nummer was. Ik neem op met ‘hello’ en hoor ineens mijn vader (te slaperig om een link te leggen). Toen begon het gesprek:
Pa: Hoi Louisan, ik ben hier bij kantoor, waar ben jij?
Ik: in bed
Pa: ja maar waar is je bed?
Ik: In mijn huis
Pa: ja, maar waar is je huis?
Ik: tegenover kantoor
Pa: Ja oke, nou even snel, want ik heb een telefoon van iemand geleend en je moet naar kantoor komen want daar sta ik.
Ik: oke. (compleet verbaast hang ik op en denk, het zal wel)
Dus heb ik gauw mijn jogging broek aangetrokken, jas aan, zaklamp mee (geloofde er nog weinig van) en richting kantoor. En ineens komt er inderdaad een auto op mij afgereden die de zaklamp al had gezien, en daar zit mijn vader in! ‘Ik ben hier voor je verjaardag, hoi. Terug bij mijn huisje heb ik hem alles laten zien en hebben we nog tot 1.30 uur op bed van alles liggen kletsen. Wat een giga verrassing waar ik nooit van had kunnen dromen.
Zondag 17 januari hebben we uitgeslapen en zijn we verder wat rond gaan rijden en hebben we wat boodschappen gehaald. Mijn boodschappen gisteren waren uiteraard niet berekend op 2 personen. ’s Avonds hebben we de sauna aangezet en daar heerlijk van genoten.
En toen was maandag 18 januari mijn verjaardag waarvoor ik iedereen wil bedanken voor alle berichten, mailtjes, smsjes etc. Ik heb mij enorm jarig gevoeld. Ondanks dat ben ik wel aan het werk gegaan en heb ik mijn pa mee op sleeptouw genomen. Die heeft enorm genoten en kon niets anders zeggen als: wat een fantastische sneeuw, het is kurkdroog, het lijkt wel stof. Dus ik een gezellige dag omdat ik het werk niet alleen hoefde te doen, en mijn vader een mooie sneeuwervaring. De dag kon niet meer stuk. ’s Avonds samen met mijn vader en een aantal collega’s nog naar Lindesberg geweest om wat te eten, waar we uiteindelijk heel gezellig 3 uur hebben gezeten.
Ook dinsdag 19 januari zijn mijn vader en ik weer samen het veld in gegaan en hij begon ook steeds meer te begrijpen dat het makkelijker gezegd is dan gedaan. Want met deze temperaturen (gemiddeld -15) werken camera’s niet mee zoals je wilt dat ze doen. Na het eten hebben we nogmaals de sauna aangezet en lagen we er erg bijtijds in.
Woensdag 20 en donderdag 21 januari zagen er een beetje hetzelfde uit. Omdat ik mijn werk niet kon laten schieten deze week moesten er gewoon reeën worden gevangen. Maar aangezien wij maar met 3 personen waren, werd er gevraagd of mijn vader mee wilde. Even twijfelde hij of het niet te lang zou duren, maar uiteindelijk heb ik hem weten te overtuigen dat dat wel goed zou komen. De eerste keer heeft hij gekeken hoe wij het aanpakte en kreeg hij al snel in de gaten waar hij zijn steentje kon bijdragen. Uiteindelijk heeft hij daar enorm van genoten en vooral het vrijlaten van de beesten was een groot genot. Woensdag hebben we zelfs een ree gevangen die we deze zomer als baby hebben gevangen. Dat was dus een hele goede vangst, zo krijgen we weer data over dat individu. Ook hebben we nog een wild zwijn en een haas gezien, want die zaten ook in twee vallen. Toen was het donderdag ook alweer tijd om gedag te zeggen, want ’s avonds zou hij terug vliegen naar Nederland. Al met al echt 4 onvergetelijke dagen gehad waarvan ik enorm heb genoten.
Ook gisteren hebben we weer reeën gevangen en hadden we er in totaal 8. En daarna ben ik nog weer op pad geweest om 2 camera’s uit te lezen en de batterijen te vervangen.
Inmiddels heb ik gedurende de afgelopen 1,5 week 14 van de 18 opgehangen camera’s uitgelezen en het resultaat is mager. 1 ree is alles wat ik aan dieren heb waargenomen. Dit komt waarschijnlijk doordat de camera’s met de temperaturen van de afgelopen weken (-10 tot -25) zijn bevroren en daardoor de camera zijn werk niet kon doen. Daarnaast heeft de kou ook een grote impact op de batterijen wat ook niet in het voordeel werkt. Hopelijk volgende ronde goed nieuws.
Morgen ga ik voor een week naar Tovetorp. Dit is een onderzoeksstation van Stockholm Universiteit dat zo’n 2,5 uur rijden hier vandaan ligt. Ik ga daar bekijken hoe het is, maar verder nog geen idee wat voor werkzaamheden ik zal gaan doen. Hierover dus meer in mijn volgende blog.
Sorry dat mijn blog weer zo’n lang verhaal is geworden, kan het ook niet helpen dat ik zoveel beleef!
Liefs,
Louisan
p.s. Er staan ook nog weer wat nieuwe foto’s in het album ‘moose browsing project’.
Winter in Zweden
Hallo allemaal,
Allereerst wil ik iedereen een heel gezond en gelukkig 2016 wensen. Inmiddels ben ik alweer 1,5 week terug in Zweden nadat ik een onvergetelijke en gezellige 10 dagen heb gehad met familie en vrienden in Nederland. Allemaal hartelijk dank hiervoor. Ik heb deze dagen echt enorm genoten. Maar wat gingen ze snel voorbij. Toch had ik er totale vrede mee toen ik dinsdag 29 december weer in het vliegtuig zat. Mijn eerste baan, waar ik toch wel ontzettend trots op ben, is mij veel waard en wil daar dus graag mee verder. Toen ik rond 19.30 landde zag ik direct dat er wat sneeuw lag. Vervolgens heb ik op het vliegveld een huurauto meegenomen. Dit keer een Skoda Rapid meegekregen, dus ik rijd weer eens een ander merk! Toen is de 2,5 uur durende rit naar huis over niet volledig geschoven wegen begonnen, maar ondanks dat in 1x goed gereden zonder problemen.
Vanaf woensdag 30 december t/m vandaag dinsdag 5 januari ben ik iedere dag bezig geweest met mijn onderzoek en heb ik zo’n 200 bomen per dag van een label voorzien, gemeten en zo nodig behandeld met het materiaal dat ik heb. Als ik dan terug kom van het veldwerk, vul ik de gegevens in de computer, maak ik nieuwe labels voor de volgende dag en dat allemaal bij elkaar is dan toch een dagvullend programma.
Woensdag 6, donderdag 7 en vrijdag 8 januari zag mijn daginvulling er iets anders uit. Ik ben namelijk die ochtenden mee geweest om reeën te vangen. Dit vind ik gewoon ontzettend leuk en bijzonder om te doen, dus als het kan help ik hier graag bij mee. Uiteindelijk hebben we in die 3 dagen, 12 verschillende dieren gevangen. Dus al met al een mooi succes en weer aardig kunnen oefenen. Na het middag eten ben ik er vervolgens nog op uit gegaan om 100 bomen te doen, maar dit was donderdag niet echt een succes met -20 graden, dus heb ik alleen maar labels gehangen en ben ik toen weer gauw naar huis gegaan.
Een collega had gevraagd of ik samen met haar vriend donderdag 7 januari naar de bioscoop wilde. Dus ik vroeg heel dom: waar dan? Nu ben ik er na 10 maanden hier te zijn achter gekomen dat er in Lindesberg dus een bioscoop zit! Wel van iets ander formaat als in NL. Hier heb je namelijk 1 zaal, en we zater er met precies 10 mensen. Dus dat was wel een giller. We hebben de film ‘In the heart of the sea’ gezien en dat gaat over een schip dat uitvaart voor de walvisjacht dat uiteindelijk in de grote oceaan tot zinken komt door een grote potvis en vervolgens zijn er wat die wel overleven en 1 van die overlevenden verteld dus zijn hele verhaal van de complete reis. Een historische en ontzettend interessante film waar ik van genoten heb. Daarna werd ik nog uitgenodigd om bij mijn collega een kop thee te drinken en toen belandde we in een film van ‘The hunger Games’ (wat ik nog nooit gezien had en dus ook niets van begreep) en daardoor werd het uiteindelijk 24.00 uur voordat ik naar huis reed. Maar wel een enorm gezellige en relaxte avond gehad! Overigens was de heenreis naar Lindesberg nog wel even spannend, want het sneeuwde en er was nog niet geschoven. Daarnaast overkwam het mij nu voor de eerste keer dat net voordat we het dorp inreden ik ineens aan de kant van de weg een eland zag staan nadat ik opkeek omdat ik de verwarming in de auto anders wilde instellen. Geluk bij een ongeluk stond het beest met zijn kop richting het bos en besloot hij/zij dus ook om die kant op te vluchten en niet de weg op. Het was wel even spannend en een hele ervaring, maar gelukkig voor mij en het beest is het goed afgelopen!
De temperaturen varieeren momenteel tussen de -5 en -25 graden. Dit maakt op sommige dagen het veldwerk wel echt een uitdaging waarbij vooral koude tenen en vingers een probleem vormen. Maar ondanks dat ga ik stug door en hoop ik morgen de laatste 300 bomen van de in totaal 3000 te kunnen doen. Dan begint de fase waarin ik alle gebieden opnieuw af ga om te kijken of er schade is aan de toppen en daarnaast ga ik van alle gelabelde bomen de afstand tot de dichtsbijzijnde boom meten.
Vannacht is er aardig wat sneeuw gevallen, maar dat had gelukkig geen consequenties voor mijn veldwerk, ondanks dat het wel aardig ploegen was, zowel met de auto als lopend door al die sneeuw heen. Er ligt nu zo’n 30 cm sneeuw en er wordt de komende week nog weer meer verwacht.
Heel veel meer spannends heb ik nu niet meer te vertellen, dus ik maak er een einde aan. Tot de volgende keer!
Groetjes Louisan
Een mooi einde van het jaar
Lieve lezers,
Zo net voor de kerst wil ik jullie nog even op de hoogte brengen van mijn afgelopen 2 weken.
In het weekend van 12 en 13 december was ik eindelijk weer zo ver om opnieuwhet onderzoek te starten. Ik heb nieuwe gebieden gevonden voor het onderzoek die geen enkelanderonderzoek in de weg zit. Dusik ben het weekend hard aan de slag geweest en heb uiteindelijk 500 bomen een label gegeven met hun identieke nummer endaarvan zijnde helft van de bomen ingesprayd met eengoedje om te kijken of dit een effect heeft. Al met al een druk weekend, maar wel met een bevredigend gevoel aan het einde ervan.
Daarnaast had ik het weekend bewust zo ingepland met werk, want daardoor kon ik maandag 14 en dinsdag 15 december 'vrij' zijn. Want maandagochtend stond de eerste sessie voor het vangen van de reeën op het programma, zoals ik dat heb gedaan in maart toen ik kwam. Ondanks de vorst is het toch belangrijk dat er sneeuw komt als we echt goed willen vangen, maar het resultaat was toch 1 ree.
's Middags ben ik naar Lindesberg geweest voor boodschappen, want op dinsdag 15 december hebben we eerste de hele dag lezingen gehad van 10 minuten van alle projecten die er op dit moment lopen bij het onderzoeksinstituut. Helaas was het merendeel wel in het Zweeds en dat was nog wel moeilijk. Ondanks dat was het een gezellige dag die we hebben afgesloten met een kerstdiner waarbij iedereen iets mee nam. Dit was erg geslaagd en het was een enorm gezellige avond met veel collega's.
Woensdag 16 december ben ik weer het veld ingeweest voor het onderzoek met de bomen en ook de rest van de week ben ik daar nog mee bezig geweest en nu heb ik uiteindelijk in totaal 3 van de 10 gebieden klaar. Een mooi begin vindt ik zo. Daarnaast heb ik donderdag 17 en vrijdag 18 december 's ochtends weer meegeholpen met het vangen van reeën en ondanks het zachte weer is het uiteindelijk toch gelukt om nog 2 nieuwe reeën te vangen. Ik kan niet wachten om er nog meer te doen!
Zaterdag 19 december was het dan eindelijk zo ver: mijn terugtocht naar Nederland voor een korte vakantie thuis. De reis is heel voorspoedig verlopen en uiteindelijk stond ik nog eerder dan gepland in de armen van mijn familie.
Sinds mijn thuiskomst is er een rollercoaster aan activiteiten en bezoeken, maar ik geniet er optimaal van, want over 5 dagen zit ik alweer in het vliegtuig terug naar Zweden.
Via deze weg wil ik iedereen heel erg bedanken voor alle reacties, berichten en steun in de afgelopen 9 maanden van mijn fantastische avontuur. Veel mensen om mij heen vragen zich af voor hoe lang ik nu weer weg zal blijven. Eerlijk gezegd kan ik daar weinig over zeggen. Minimaal tot eind februari en hopelijk langer! Wanneer ik hierover nieuws heb, horen jullie dat natuurlijk.
Daarnaastwil ik hierbijiedereen hele gezellige kerstdagen en en gezond 2016 toe wensen.
Tot in het nieuwe jaar!
Liefs Louisan
Start van mijn baan
Hallo beste lezers,
Het is alweer een tijdje geleden dat ik iets van mij heb laten horen en er is toch aardig wat gebeurd de laatste tijd. Ondanks dat ik nog wel steeds in Grimsö verblijf is toch mijn werk voor het teken project gestopt en ben ik begonnen met mijn nieuwe baan.
Eigenlijk heb ik van 19 november t/m 30 november niet heel erg veel bijzonders gedaan. Er waren heel veel teken die voor verder onderzoek naar een ander instituut verstuurd moeten worden, dus die heb ik allemaal uitgezocht en klaargemaakt voor verzending. Verder heb ik ook het werk van het vegetatie onderzoek in het afgebrand gebied afgemaakt en afgerond.
Vrijdag 27 november ben ik nog wel naar Örebro geweest (1 uur rijden hier vandaan) om wat te shoppen, want nu ik hier de hele winter veldwerk ga doen is het wel belangrijk om goede kleding te hebben. Dus ik ben nieuwe waterdichte goede schoenen gaan kopen en een waterdichte broek.
Zaterdag 28 november kreeg ik last van mijn heup (precies hetzelfde probleem als ongeveer 2 maanden geleden), dus ik heb nauwelijks iets gedaan het weekend en mij vooral heel rustig gehouden. Uiteindelijk hebben ontstekkingsremmers geholpen en een massage gehad op donderdag 3 december en nu is het gelukkig weer zo goed als over.
Er is nog wel afgelopen week een ander teken ‘projectje’ tussendoor gekomen. Hiervoor ben ik samen met mijn supervisor het lab in gegaan en hebben we DNA geprobeerd te halen uit verschillende teken en uit bloed. Hiermee is het de bedoeling om te kijken of het DNA van een ree ook daadwerkelijk in de teek terug gevonden kan worden als deze vast gebeten zat. Best wel heel erg interessant en ook nooit geweten dat daar zoveel handelingen bij komen kijken. Heb mijn scheikunde dus weer even in de praktijk kunnen brengen en dat was leuk! Resultaten zijn er helaas voorlopig nog niet, want er moeten nog meerdere stappen worden uitgevoerd voordat het bloed en de teken gekoppeld kunnen worden.
Ook ben ik woensdag 2 december op pad gegaan op de onderzoeksgebieden voor het onderzoek naar de voedselkeuze van elanden te bekijken. Via een kaart in de computer hebben we gebieden geselecteerd met een bepaalde hoogte van de bomen en het percentage dennen dat er zouden moeten zijn. Voor dit onderzoek heb ik de komende tijd fulltime een auto nodig dus er is er 1 gehuurd. Die heb ik donderdag 3 december opgehaald en een echte veldauto kun je wel zeggen (mij niet heus). Het is een opel insignia. Dus ik voel me meer een zakenvrouw dan een veldwerker, maar goed. Belangrijkste is dat hij me heen en weer vervoerd. Vrijdag 4 december is mijn baas naar Grimsö gekomen om het onderzoek verder te bespreken en een aantal onderzoeksgebieden te bekijken. Het onderzoek is nu als volgt:
Er komen 10 onderzoeksgebieden waarbij 3 plots komen in elk gebied. Deze 3 plots hebben ieder 100 dennen bomen. Bij de eerste plot zullen alleen alle bomen een label krijgen en gemeten worden. Daarnaast worden dan elke opvolgende maand gekeken over er schade is door vraat van elanden. Dan de tweede plot daarbij worden de toppen van 50 van de 100 bomen besprayd met een planten extract en in de derde plot worden de toppen van alle 100 bomen besprayd. Dus daar ben ik de komende tijd zoet mee.
Dan moet ik jullie nog iets leuks vertellen over afgelopen weekend. Zaterdag 5 december ben ik met twee collega’s gaan shoppen in Örebro. Daarna werd ik uitgenodigd om bij 1 van hun te komen eten. Het had behoorlijk gewaaid en toen we bijna bij haar huis waren lagen er ineens twee aardige joekels van bomen op de weg. Gelukkig werkt haar vriend voor een bosbedrijf dus hij kwam met een handzaag en hebben we uiteindelijk de weg vrij kunnen maken. De rest van de avond tv gekeken wat echt heerlijk was.. Lekker onder uit hangen op een bank en gewoon iets kijken dat op tv is. Merkte toch wel dat ik dat de afgelopen negen maanden hier echt wel heb gemist. Is toch anders dan programma’s hier en daar terug kijken op internet. Uiteindelijk werd het zo laat dat ik op de bank (dat een bed werd) heb mogen slapen en zondag ochtend heerlijk uitgeslapen en rustig aan gedaan. Was een heel gezellig weekend!
Maandag 7 en dinsdadg 8 december ben ik vervolgens vol op aan de slag gegaan voor het onderzoek en heb ik 500 bomen kunnen labellen en meten. Helaas ben ik er toen achter gekomen dat sommige onderzoeksgebieden overlapte met een ander onderzoek en ik die beter niet kon gebruiken. Ook waren de twee gebieden waar ik al aan de slag was gegaan te ver af liggen van een weg die geschoven wordt. 800 meter of verder door diepe sneeuw lopen schijn je hier echt niet te willen. Dus gisteren heb ik nieuwe onderzoeksgebieden gekozen en dat houd in dat ik deze week nog even die gebieden ga bekijken of ze geschikt zijn en de labels van de 500 bomen af ga halen en dan begin ik volgende week weer even overnieuw. Deze week zien we dus maar als een goede oefening!
Inmiddels is ook het aftellen begonnen, want over 9 dagen ben ik terug in Nederland! Ik kan echt niet wachten, maar daarvoor nog een drukke week voor de boeg met veel veldwerk.
Liefs Louisan
P.s. Helaas nog totaal geen winter hier. Lijkt meer een stormachtige Nederlandse herfst, dus jullie missen daar in ieder geval niets aan!
Zweden of Nederland? Het antwoord!
Hallo allemaal,
Zoals ik belooft heb zou ik jullie op de hoogte houden van de ontwikkelingen hier in Zweden. Vandaar even deze korte blog tussendoor. Na mijn blog afgelopen weekend is het namelijk even heel erg snel gegaan allemaal. Ik wilde afgelopen maandag gaan informeren voor wat werkzaamheden bij projecten die hier lopen, maar kwam daar niet aan toe doordat ik de hele dag op pad was voor het vegetatieonderzoek. Toen ik terug kwam, waren alle onderzoekers al weg.
Maandag avond lag ik in bed nog wat op mijn telefoon te zoeken, toen ik ineens een bericht kreeg van een onderzoeker die ik in Bogesund heb leren kennen met de volgende mededeling:
''Ik heb help nodig in het bosgebied rondom Grimsö binnenkort en ik vroeg me af of je wilde werken?''
Hier ben ik mee in gesprek gegaan en het zou gaan om het opzetten van een experiment en camera's voor een periode van vier weken. Het onderwerp heeft te maken met het gedrag van elanden bij het zoeken naar voedsel. Lijkt mij zeker interessant en ach 4 weken meer of minder maakt niet uit toch??
Dinsdag en gisteren zijn we verder aan de praat geraakt en nu komt het: ik ga voor 3 maanden (!!!) meewerken aan dit onderzoek en in de tussentijd dat er geen data kan worden verzameld voor dit onderzoek ga ik helpen met andere onderzoeken bij een ander onderzoeksinstituut zuidelijker van hier (in de buurt van Öster Malma).
Dus het antwoord is dat ik voorlopig t/m eind februari ZWEDEN als mijn verblijfplaats heb! Sommige van jullie kan ik misschien nog wel blij maken, want 19 december t/m 29 december kom ik terug naar Nederland en vier ik de kerstdagen met familie!
De allerbeste groeten vanuit het winterachtige, momenteel sneeuwende Zweden!
Louisan
Zweden of Nederland?
Hallo lieve familie, kennissen en vrienden,
Meer en meer mensen onder jullie beginnen zich langzamerhand af te vragen wanneer ik weer terug ben in het koude kikkerlandje. Immers was het eerste plan 6 maanden, en die zijn inmiddels al lang verstreken. Heb jullie wel bericht over hier en daar een keer wat weken extra, dus nu ben ik hier inmiddels 8,5 maand! Blijf ik nog in Zweden, of kom ik binnenkort toch echt naar huis.. jullie lezen het verderop.
In ieder geval eerst mijn verhaal van de afgelopen weken in Zweden! In de week van 19 t/m 25 oktober heb ik de laatste muizen gevangen in het afgebrand gebied. Ik had het goed gepland, want ik hoopte dat dit het makkelijkste gebied zou zijn en dat was ook inderdaad het geval. Ik was vaak al om 15 uur terug en dat is erg fijn zodat je de muizen ’s middags nog kunt ontleden en wat overige werkzaamheden kan doen. Ik heb samen met mijn supervisor wat planten geoefend, want ik ga hopelijk binnenkort een vegetatie onderzoek doen in het afgebrand gebied. Hierbij worden er 6 vakken van 10x10 meter afgezet met een hoog hek zodat er geen dieren kunnen grazen en daarnaast wordt er een plot van 10x10 meter gemarkeerd, maar er zijn invloeden van grazers. Zo willen ze zien hoe de ontwikkeling van de vegetatie gaat na de uitbraak van een bosbrand en of de grazers daar een effect op hebben. Wel heel erg interessant en leuk dat ik daar mijn steentje aan kan bijdragen.
Maandag 26 oktober ben ik begonnen met een nieuw project. En dat heeft weer met teken te maken. Alle teken die er gevonden zijn op dieren, zijn gefotografeerd door een microscoop. Vervolgens heb ik met een speciaal computerprogramma 3 verschillende metingen gedaan bij iedere teek. De lengte van de teek, de breedte tussen de 4e paar poten en de breedte van het schild dat ze hebben. Die zijn vervolgens gebruikt in verschillende formules en als uitkomst heb ik dan het aantal uur dat een teek zich heeft gevoed met bloed. Dit waren zo’n 500 teken, dus daar ben ik t/m vrijdag 30 oktober mee bezig geweest. Zaterdag 31 oktober ben ik met een andere student mee geweest om veldwerk te doen. Hierbij hebben we in een gekapt gebied bomen opgemeten, soort bepaald en gekeken of er aan gegeten was door elanden. Dit was leuk om te doen, omdat ik weer een nieuwe methode heb geleerd en eens wat anders heb gedaan.
Maandag 2 november ben ik om 13.00 uur begonnen met vlaggen, ja je geloofd het niet. Maar het weer is zo ontzettend goed en mooi, dat we nog gaan proberen teken te vangen. Ik begin met de transecten waar door het hele seizoen heen de meeste teken zijn gevangen. Uiteindelijk heb ik gedurende 3 dagen 14 transecten gedaan en rond de 9 teken gevangen. Gedurende de rest van de tijd ben ik nog bezig geweest om de teken die ik vorige week op de computer heb gemeten te koppelen aan een ander bestand met het aantal bacterien dat elke teek heeft gehad (dit is een een ander labaratorium gemeten). EN EN EN ik ben ook eindelijk weer een heel stuk verder met mijn camera project waar ik al die maanden al mee bezig ben. Ik heb nu voorlopige resultaten ingeleverd en die gaan nu onder verschillende onderzoekers besproken worden en dan gaan we kijken hoe we verder kunnen. Ben dus enorm benieuwd hoe dat verder gaat!
En dan de afgelopen week. De hele week hebben we dag in dag uit zitten wachten op informatie over de coordinaten en de plaatsen waar het vegetatie onderzoek gedaan zal worden. Het werd maandag, dinsdag, woensdag, donderdag… En uiteindelijk donderdag middag (12 nov) kregen we de informatie. We zijn toen meteen aan de slag gegaan om alles voor te bereiden. Waar zijn de locaties precies, wat hebben we nodig, veldformulieren maken etc. Gisteren, vrijdag de 13e, was het dan na weken wachten eindelijk zo ver. TIjd voor het uitvoeren van het vegetatieonderzoek. Ik had alles al in de auto geladen en toen mijn supervisor en ik weg wilde rijden startte de auto niet. De monteur hier er bij gehaald, startte niet, dus moesten maar een andere auto meenemen, lees een Volkswagen Transporter als veld auto. Aangekomen in het veld, auto gewoon op de weg gezet (want wie komt hier nou) en er waren nauwelijks planten dus dachten wel dat we snel klaar zouden zijn. Een half uur later kwam er een vrachtauto en onze bus moest aan de kant... probleem: de accu leeg (heeft hij al maanden problemen mee maar tot zeker een uur moet hij daarna gewoon kunnen starten, maar niet meer dus). Gelukkig was het tot de kruising niet ver en hebben we hem daar heen moeten duwen. Toen maar gebeld voor assistentie. Die zou er rond 13 uur kunnen zijn en ja, wij belde om 10.15!! Uiteindelijk hebben we in een half uur ons veldwerk daar afgemaakt en zijn toen in de auto gaan zitten koukleumen gedurende 2,5 uur totdat de assistentie er was en ons in een halve minuut aan de praat had. Daarna naar de dealer voor een nieuwe accu, blijkt het niet direct de accu te zijn, maar een probleem dat er voor zorgt dat de accu leeg loopt. Maar uiteindelijk rond 16 uur weer terug in Grimsö. En ’s avonds in de keuken ook ineens nog oog in oog met een grote bosmuis. Zul je denken: maar je heb er toch genoeg gezien: ja, maar die waren dood!! En deze leefde. Dus dat was even heel erg raar maar achteraf wel bijzonder. Hoop alleen dat hij weer terug gaat naar de buitenwereld om zijn leven daar verder voort te zetten.
En dan als laatste over mijn terugkomst. Afgelopen donderdag leek het er even op dat ik een datum had waarop ik terug zou vliegen, dat zou ik alleen gisteren nog even met mijn supervisor bespreken. Die kwam vervolgens met het idee om intern nog wat te informeren of ik voor een aantal projecten kan werken. Als dat natuurlijk mogelijk is, zou dat fantastisch zijn. Dus maandag ga ik hier achter aan en dat houd in dat ik toch nog niet weet wanneer ik naar NL kom en dus in ieder geval de komende paar weken nog hier in Zweden ben! Jullie moeten het dus nog even zonder mijn aanwezigheid doen, maar blijf jullie uiteraard via dit kanaal op de hoogte houden!
Tot snel.
Liefs Louisan
Vervolg bezige bij/muis/teek
Hallo lieve familie, kennissen en vrienden,
Hier is dan zoals beloofd mijn vervolg op mijn verhaal als de bezige bij (al waren er wat opmerkingen of ik niet een bezige muis/teek ben). Nou ja in ieder geval hier mijn belevenissen van de afgelopen 2 weken.
Maandag 5 oktober ben ik begonnen met het schoonmaken van de vallen van vorige week. Dat ging met 2 personen gelukkig snel en voor de lunch waren we daar mee klaar. Om 15.30 uur zijn we (Amerikaanse onderzoekster, Franse studente, Franse student en ik) op pad gegaan voor het tellen van kraanvogels. Dit was zo’n 2 uur rijden vanaf Grimsö en toen we daar aankwamen begon het al aardig fris te worden, maar daar was ik op voorbereid. Gedurende de twee uur tellen heb ik alle aantallen opgeschreven die werden doorgegeven en het was best een mooi gezicht zoveel kraanvogels bij elkaar, maar ik geloof dat ik mijn roeping als vogelteller niet mis. Het was zo gezegd niet echt mijn ding en ging snel vervelen. Toch een aantal mooie foto’s gemaakt die jullie in mijn album terug kunnen vinden.
Dinsdag 6 oktober ben ik voor het eerst naar het afgebrand gebied geweest om vallen te plaatsen. Dit is een groot gebied tussen Virsbo, Västerfärnebo en Norberg dat een jaar geleden door een heftig vuur helemaal is afgebrand. Dit is zo’n 1,5 uur rijden ten noorden van Grimsö. De Franse student en ik zijn daar allebei met een aparte auto heen gereden achter elkaar aan en vervolgens hadden we elk ons eigen gebied waar we de vallen hebben geplaatst. ’S Avonds rond 17.00 uur waren we klaar en belde hij dat er een klein probleempje was en of ik kon komen helpen. Wat bleek: er zijn overal hekken gezet met cijfercodes en hij wilde erg graag naar de andere kant en dacht dus wel dat hij er langs heen kon rijden, maar daar was het best modderig en allemaal afgezaagte boomstronken stonden er nog dus de auto stond klem. Uiteindelijk na een half uur zelf proberen hebben we 2 mannen uit de omgeving kunnen opsnorren en door middel van boomstammen als hefbomen hebben de heren de auto omhoog kunnen tillen terwijl ik met de pick-up (jaja, dat is mijn nieuwe vervoermiddel hier!, dus geen luxe Volvo meer) de auto langzaam er uit kon trekken. Een heel avontuur nog weer op de eerste dag in het afgebrand gebied dus.
Op woensdag 7 oktober is alles soepel verlopen en heb ik uiteindelijk wel 12 muizen gevangen. Dat was een hele verrassing, want zoveel hadden we er niet verwacht. In het begin van de avond zijn we naar Lindesberg geweest voor Innebandy, dit is een soort hockeyspel in een gymzaal met een balletje. Ik doe zelf niet mee, maar ik ben scheidsrechter en houd de tijd bij. Was gezellig en de tijd vliegt om. Toen we rond 20.30 uur terug reden in de auto hoorde we berichten dat in Umea (erg noordelijk) het noorderlicht te zien was en dat wij het in Lindesberg mogelijk ook konden zien.. En wat denk je wat, kijken uit het raam, de hele lucht groen!! Dus we vlogen zo’n beetje meteen de auto uit om het te bekijken en het was echt adembenemend. Ik heb er helaas geen foto’s van maar het was prachtig! Dat zit dus nu ook in mijn rugzak met ervaring.
Donderdag 8 oktober ben ik weer het veld in geweest en daarna ben ik enorm druk geweest met het ontleden van alle muizen, omdat we daar gisteren door het spel geen tijd voor hadden. Daarna was er om 19.00 uur een Frans diner gemaakt door de Franse studenten. Sinds een paar weken eten we namelijk op donderdagavond samen. Dat begon met een typisch Zweedse vismaaltijd en nu wisselen we elke week af. In ieder geval super gezellig om zo’n avond met 15 mensen door te brengen. En vrijdag ochtend zijn we op pad gegaan om alle vallen weer uit het gebied te halen.
Zaterdag 10 oktober hebben we met 7 studenten in totaal mijn professor geholpen met het uitladen van hooi en stro. Dit was echt super gezellig en we werkte als een trein. Daarnaast hebben we er ook nog een beetje geld voor gekregen dus al met al een prima dag. ’s Middags heb ik de Franse student naar het station gebracht, want ook hij keert terug naar Frankrijk, dus nu ben ik de enige en laatste over in het project. Dat was wel even raar en moeilijk, maar gelukkig zijn de studenten van de cursus er nog en ben ik dus niet helemaal alleen.
Ook deze week stond weer in het teken van muizen vangen. Maandag 12 oktober heb ik alle vallen van vorige week schoongemaakt en een nieuwe lading voor deze week klaar gemaakt. Ik hoef deze week gelukkig niet helemaal alleen het veld in, want een werknemer van Uppsala universiteit die de analyse van de monsters doet wil graag weten wat wij doen en loopt een week mee. Dus dinsdag 13 oktober zijn we het veld in gegaan om alle vallen in het veld op te zetten. Dit is allemaal goed verlopen en bij thuiskomst heb ik ook nog moeten vlaggen voor teken. Het is de laatste keer dat dat deze week moet gebeuren, maar het is wel pittig om dat te doen nadat je al zoveel uur in het veld bent geweest. En ik kan je vertellen dat een afgebrand gebied pittig is om in te werken. Je moet continue klimmen en klauteren over boomstammen heen en ontzettend goed opletten waar je loopt. Dus dat kost best veel energie. Ook afgelopen woensdag verliep alles prima ondanks dat ik alleen in het veld was, omdat de werkneemster die mee was te veel last had van haar knie. Donderdag 15 oktober zijn we uiteindelijk weer samen het veld in gegaan, maar dat verliep helaas allemaal heel anders dan gepland. Aangekomen bij de eerste vallen waren we net begonnen en hoorde we ineens een stem. Kijken achterom: staat daar een reus van een man met een geweer.... De elanden jacht is afgelopen maandag begonnen en ze waren hier aan het jagen. Hier verbaasde ik mij ten zeerste over, want afgelopen week sprak ik een jager die mij vertelde dat ze absoluut niet in het zuiden zouden zijn, dus dat het geen enkel probleem was. Nou ja in ieder geval kwam het er op neer dat we het gebied moesten verlaten omdat ze niet wisten waar ze precies heen zouden gaan vanmiddag en ze daarom onze veiligheid ook niet konden garanderen. Uiteindelijk hebben we tussen de jagers en de drijvers door gelopen en met een omweg van 2 km zijn we teruggekomen bij de auto. Uiteindelijk zijn we daarom terug naar Grimsö gereden en zijn de vallen nu niet gecontroleerd. Komende maandag (morgen dus) kan ik er pas heen en is het afwachten wat ik nog in de vallen zal aantreffen. Een behoorlijk spannende ervaring dus.
Afgelopen vrijdag (16 okt) heb ik niet veel bijzonders gedaan. Gesprek gehad met mijn begeleider en professor over mijn project (gaat de goede kant op) en de planning voor komende weken. En daarnaast heb ik nog wat gedaan aan het vlaggen van teken en de vallen klaargemaakt voor komende week. Komende week is de laatste week dat ik muizen ga vangen en dan zit dat er op.
Wat de elandenjacht betreft leeft dat hier echt enorm. Verschillende werknemers hier in Grimsö jagen ook en nu is het zo dat dan de werknemers het vlees van de gejaagde elanden kunnen kopen. Super tof natuurlijk, dus ik heb zojuist 2 kg eland gekocht (steaks & gehakt), dus ik hoef voor vlees in ieder geval voorlopig niet naar de winkel! Een unieke kans en ervaring dacht ik zo.
Hier sluit ik mijn verhaal voor dit keer weer mee af. Jullie zijn nu helemaal bij met al mijn belevenissen. Voor komende week en de week erna heb ik er een taak bijgekregen. Ik ga namelijk nog een vegetatie survey doen in het afgebrand gebied. Dit moet voordat de winter intrekt, en dat kan al behoorlijk snel zijn. Dit houd dus ook in dat de planning nu is dat ik half november terug naar Nederland kom.
Tot de volgende keer!
Groetjes Louisan
Bezige bij
Hallo Allerbeste Lezers,
Zoals de titel al verraad, ben ik een druk mens. Zowel met werk als met ontspannende activiteiten. Hierdoor is het mij niet eerder gelukt om jullie een update te doen van mijn avonturen hier in het inmiddels kouder wordende Zweden (afgelopen week elke nacht vorst, overdag onder 10 graden).
In de week van 17 september, waar ik mijn verhaal gestopt ben de vorige keer, is verder weinig spannends meer gebeurd. Op maandag 21 september hebben we alle muizen vallen schoongemaakt en weer klaar gemaakt voor de nieuwe vangweek. Gedurende deze week zijn er in Grimsö de 10 transecten in het zuiden gebruikt voor het vangen van de muizen. Ik ben niet mee het veld in geweest om de vallen te zetten en te controleren, maar iedere middag ben ik wel bezig geweest met het ontleden van de muizen. Dat waren er op de eerste dag al 24 en daar hadden we niet zo op gerekend, maar met 3 personen zijn we uiteindelijk wel een heel eind gekomen en hebben we de rest de dagen erna gedaan, omdat de eerste dag vaak de meeste muizen worden gevangen en het daarna vaak afneemt. Op dinsdag heb ik via een scherm nog een seminar bijgewoond over de terugkomst van de bever in Zweden. Dit was erg interessant. En op donderdag was er een presentatie van een Amerikaanse bezoeker aan Grimsö die vertelde over de interactie tussen planten en herbivoren en dat het belangrijk is om lokaal vegetatie te beschermen om daarmee ook diersoorten te beschermen. Vrijdag 25 september zouden we eerst vrij zijn voor een lang weekend weg, maar dat liep wat anders, dus zijn we die dag nog druk aan het werk geweest met muizen ontleden en de vallen klaar maken voor de week erna.
Zaterdag 26 september zijn we (De drie Franse studenten en ik) ’s ochtends om 9.00 uur vertrokken naar Fulufjället National Park. Dit park is zo’n 4,5 uur rijden ten noord westen van Grimsö. Rond 12.00 uur zijn we in een dorp dat aan het water ligt gestopt en hebben daar uitgebreid gepicknickt. Erg gezellig en het weer was goed dus daar hebben we de tijd voor genomen. Om omstreeks 15.30 zijn we aangekomen in het nationaal park. We zijn toen een wandeling gaan maken van 1,5 uur naar een hut toe waar we konden overnachten. In het begin ging het aardig steil om hoog dus dat was even afzien, maar aangekomen daar was het echt helemaal super. In ‘the middle of nowhere’ in een hut, met een koude nacht en bijna volle maan en een meer als uitzicht waar je het water van kon drinken was net een kleine droom. Zo prachtig en zo stil.. Adembenemend. Aangezien wij met z’n vieren waren en er 6 bedden waren, waren er nog 2 andere (een Zweed en een Duitser die naar Zweden is geemigreerd). De avond was dan ook erg gezellig door te kaarten en Engels, Frans, Zweeds en Duits te gelijk te praten maakte het een gezellige wirwar. De volgende ochtend zijn we rustig opgestaan en rond 11.00 uur vertrokken en met een omweg naar de beroemde waterval gelopen. Terug bij de auto om 15.30 uur waren we allemaal behoorlijk moe en besloten we om terug naar Grimsö te rijden. Het avondeten was opnieuw een picknick bij zonsondergang aan een meer. Daarna ben ik gaan rijden en heb ik een aardige blunder begaan. Ik heb namelijk 1,5 uur de juiste weg gevolgd, maar in de verkeerde richting.. Daardoor heeft het uiteindelijk 2,5 uur langer geduurd voordat we rond middernacht terug in Grimsö waren. Na 4 uur ben ik vervolgens weer opnieuw opgestaan om de bloedmaan te zien. Eigenlijk had ik de maan zelf wat roder verwacht dus was ik een beetje teleurgesteld, maar de sterrenhemel maakte alles goed en was echt prachtig. Al met al dus zeker wel genoten en was het de moeite waard om daarvoor op te staan.
Maandagmiddag 28 september zijn we weer aan het werk gegaan en het veld in geweest om te vlaggen voor teken. En dinsdag 29 september was behoorlijk druk, want we hebben de teken geanalyseerd, de vallen klaargemaakt en schoongemaakt en nog een paar transecten gevlagd, voordat 1 van de Franse studenten en ik naar Bogesund zijn vertrokken om daar het onderzoek voor de muizen vangst te doen.
Dus woensdagochtend 30 september zijn alle vallen uitgezet en hebben daarnaast alle baby reeen gecontroleerd en die leven gelukkig allemaal nog J. Daarnaast moest er ook nog gevlagd worden en hebben we in Bogesund uiteindelijk over de 3 dagen 42 muizen gevangen! En dat in maar 250 vallen (ipv 500 in Grimsö) en met maar 2 personen om alles te ontleden kwam het er op neer dat we van ’s ochtends 9.00 uur tot ’s avonds vaak rond 20.00 uur bezig zijn geweest. Het was de bedoeling dat we ook tijd hadden om aan ons project te werken, maar dat is helaas niet gelukt. Maar al met al hebben we het wel allemaal voor elkaar gekregen. Zondag 4 oktober heb ik ’s ochtends nog even gauw alle baby reeen gecontroleerd voor we zouden vertrekken richting Arlanda vliegveld om de Franse student daar af te zetten, want zijn periode in Zweden zit er op. Daarna ben ik terug naar Grimsö gereden en ben ik optijd mijn bed in gedoken.
Het vervolg van al mijn belevenissen van de afgelopen 2 weken komt in een nieuwe weblog. Ik laat jullie daar zeker niet te lang op wachten. Foto’s van het nationale park komen er ook aan, dan hebben jullie ook een idee van hoe het er daar uit zag.
Groetjes en tot heel snel!!
Louisan